استاندارد حریق موکت

اسـتاندارد حریق، مقاومت در برابر آتـش و مقاومت در برابر

گسترش آتش

این استاندارد که از مهمترین موارد مطرح جهت موکت در مکان های عمومی است. اصطلاحا استاندارد مقاومت در برابر گسترش حریق هم نامیده می شود. در میان موکت ها موکتی با مشخصات کاملا نسوز، وجود ندارد و موکت را حداکثر تحت عنوان کندسوز عرضه می کنند. در مکان های عمومی موکت باید این خاصیت را داشته باشد که خود عملا موجب گسترش حریق نشود و در صورتی که حریقی در یک نقطه رخ دهد، در ابتدای امر بایستی بر اساس یک سری از استانداردهای تعریف شده تا زمان کوتاهی در مقابل شعله مقاومت کند و در صورتی که دامنه حریق موکت را بسوزاند، موکت واسطه موکت گسترش نیابد و آتش شعله ور نشود و دامنه حریق به در همان نقطه اصطلاحا متوقف شود. از مهمترین استانداردهای  موجود در این زمینه می توان به دو استاندارد  ۴۷۹۶ ASTMEانگلستان اشاره کرد. BS648 آمریکا

 ومقاومت در برابر گسترش حریق در موکت با یکی از این دو استاندارد مشخص و تعریف می شوند که هر کدام از این استانداردها نیز زیر شاخه های خود را دارد.

استاندارد ۴۷۹۶ ASTMEآمریکا

این استاندارد دارای دو زیرگروه با مشخصات Class I و Class II است، موکتی که در زیر گروه Class I قرار می گیرد، از لحاظ مقاومت در برابر گسترش حریق در رده خوبی واقع شده و در انتخاب موکت جهت مکان های عمومی در اولویت اول قرارمی گیرد.

استاندارد  ۴۷۹۶ ASTMEانگلستان

این استاندارد دارای سه زیر گروه  Low Level Ignition و   Level Ignition MediumوHigh Level Ignition  است.و به ترتیب اولویت ذکر شده بایستی انجام شود. بهترین زیرگروه استانداردی همان Low Level Ignition است. بیشتر در موردالیاف موکت به سه نوع الیاف پشم، پلی آمید و پلی پروپلین اشاره کردیم. در جایگاه استاندارد حریق برای الیاف معمولا الیاف پشم و پلی آمید در هر دو استاندارد ذکر شده بالا در ردیف بالاتر و بهترین نسبت به الیاف پلی پروپلین قراردارند.یعنی اینکه در مکان های عمومی مانند هتل ها، حتی المقدور نباید ازموکت هایی با الیاف پلی پروپلین استفاده کرد.